Królestwa Polskiego
Encyklopedia PWN
instytucja państw. zajmująca się sprawdzaniem dowodów dawnego szlachectwa i wydawaniem odpowiednich świadectw, przygotowywaniem dyplomów herbowych dla nowo nobilitowanych, prowadzeniem księgi szlachty i układaniem Herbarza, od 1840 — także weryfikacją tytułów honorowych;
ustawa zasadnicza nadana 27 XI 1815 przez Aleksandra I;
organ władzy w Królestwie Pol.: tzw. I Rada Stanu, centralny organ doradczy króla, utworzony na mocy konstytucji 1815;
Rząd Tymczasowy Królestwa Polskiego 1831–32, tzw. Rząd Engla,
centralna władza zarządu cywilnego w Królestwie Pol., utworzony przez władze ros. 16 IX 1831 z siedzibą w Warszawie, po upadku powstania listopadowego;
komisja powołana 1917 przez ros. Rząd Tymczasowy do likwidacji urzędów ros. w Królestwie Polskim;
władza ustawodawcza powołana na mocy ustawy Rady Regencyjnej z 4 II 1918;
